Leerstoel Duurzaamheid
‘Cultuur, arbeid en organisatie in een duurzame samenleving’
– over de levende cultuur, de actieve mens en de zorg voor de toekomst –
Praktijkleerstoel, opgericht in 2019 door prof. Anton van der Geld, voorzitter BUC
Introductie praktijkleerstoel Deze brede leerstoel van het BeNeLux-Universitair Centrum (BUC) richt zich op mensen in de maatschappij, op hun activiteiten daarin, hun deelname aan organisaties en bedrijven, en op de ontwikkeling van een duurzame samenleving. De leerstoel vormt een schakel tussen wetenschap en praktijk, door wetenschappelijke inzichten en praktijkervaringen te evalueren en te integreren. De menselijke factor en duurzaamheid zien wij als dragende waarden in de samenleving en als maatstaf voor organisaties en bedrijven, in de Europese context en breder. De aandacht is met name gericht op non-profitorganisaties en op het groot-, midden- en kleinbedrijf in de Benelux.
Leidinggeven aan organisaties en succesvol ondernemen staan in onze globaliserende en snel veranderende maatschappij onder sterke druk. Zo groeit het inzicht dat het economische groeioptimisme geen stand meer kan en zal houden. De wereldwijde behoefte aan voedsel en energie vereist innovatie op talrijke terreinen. De klimaatverandering op onze planeet vraagt daarbij om een aanpassing van onze huidige manier van leven en werken.
Dit maakt een transitie naar een duurzame samenleving nodig, waarbij de aandacht gericht is op het verhogen van de kwaliteit van leven. Kortom: een harmonie van de mensen, de dieren en de natuur.
Transitie naar duurzame samenleving
De overgang naar een dergelijke samenleving vergt cultuuronderzoek met een open blik, dat ons inspireert, aanzet tot nadenken en verbindt. Het gaat in de cultuur en ook in de kunst om wie we zijn en wie we kunnen zijn, waar we vandaan komen én waar we naartoe gaan. Zo houdt de Bossche schilder Jeroen Bosch ons nog steeds een spiegel voor hoe mensen van het leven op onze planeet een chaos kunnen maken, waardoor zij uiteindelijk zichzelf uit het paradijs stoten. Het raakt onze leidcultuur, die eigenlijk op weg zou moeten zijn naar een duurzame samenleving. Identiteit is daarin een dynamisch gegeven en geeft ons het vermogen om ons aan te passen aan nieuwe omstandigheden, ook in het licht van diversiteit.
Het gaat volgens onze hoofdtitularis minister Mark Eyskens om ‘een transhumanisme, te beschouwen als de weg naar een nieuw type mens, waarbij de homo sapiens niet te vervangen is door een robot sapiens.’
